پنجشنبه ۹ شهریور ۹۶
گاهی احساس تنهایی میکنم
در خلوتم به صدای سکوت گوش میدهم
و به جز ناگفته ها صدایی نیست
از خودم که دور میشوم
انسانهایی را میبینم همه در جست وجوی نان
و عده ای نان در دست دارند و راه خوشبختی را میطلبند
از انجا که به خودم نگاه میکنم
پوستینی میبینم از انسان
درونش پر از ویرانی
و دستانش خالی از تهی
به خودم برمیگردم
همین پوستین انسانی را میچسبم
دنیا از چشمان خودم قابل تحمل‌تر است
