شنبه ۷ تیر ۹۹
من آدم مجازی‌ام
بودن من به این فضا مال امروز و دیروز نیست!
با اینترنت لاکپشتی دایال آپ و کارت اینترنت اومدم
از همون روزا اینجارو واسه حرف زدن انتخاب کردم
واسه غرغرکردن، واسه دردودل کردن، واسه تقسیم شادی و ...
با این روند توی این فضا بزرگ شدم
من بلد نیستم بشینم جلوی یکی و باهاش حرف بزنم
نمیتونم سرمو بذارم رو شونه‌ی یکی و باهاش حرف بزنم
ولی برعکس، شونه ی خوبی دارم واسه بقیه که سر بذارن روش و حرف بزنن
شنونده ی خوبی هستم
تنها کاری که منو تخلیه میکنه، نوشتنه
نه اینکه موزون بنویسم. نه
از دلم بنویسم، از مشغولیاتم، از خوشیام، از بدبختیام
(ادامه دارد)
